بررسی تعامل بین سیاست بدهی و مالکیت نهادی در شرکت های دارویی و غیردارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از معادلات هم زمان

مقدمه: به دلیل اهمیت صنعت داروسازی و رابطه آن با سلامت جامعه و در راستای بررسی روابط موجود در این صنعت، پژوهش حاضر به بررسی روابط متقابل بین سیاست بدهی و مالکیت نهادی در شرکت های دارویی و مقایسه آن با شرکت های غیردارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1390-1380 می پردازد. روش پژوهش: در پژوهش حاضر از طرح شبه تجربی و روش داده های ترکیبی استفاده شده است. هم چنین، به دلیل وجود اریب هم زمانی در متغیرهای درون زای پژوهش و تشخیص معادلات به عنوان «دقیقاً مشخص»، فرضیه های پژوهش با استفاده از روش معادلات حداقل مربعات دو مرحله ای مورد آزمون قرار گرفته اند. نمونه مورد استفاده در پژوهش شامل دو گروه شرکت های دارویی و غیردارویی (هرکدام 187 سال- شرکت) فعال در بورس اوراق بهادار تهران است که با استفاده از نمونه گیری جفتی انتخاب شده اند. یافته ها: نتایج حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش تفاوت عمده ای در روابط مورد بررسی در شرکت های دارویی نسبت به شرکت های غیردارویی را نشان می دهد. به این معنا که رابطه متقابل معنادار بین متغیرهای تمرکز مالکیت نهادی، سطح مالکیت نهادی و سیاست بدهی در شرکت های دارویی وجود ندارد؛ در صورتی که این روابط در شرکت های غیردارویی، به استثنای اثرگذاری متغیر سطح مالکیت نهادی بر متغیر سیاست بدهی، با اهمیت و منفی تشخیص داده شده است. نتیجه گیری: نبود رابطه معنادار بین متغیرهای مورد بررسی در شرکت های دارویی را می توان ناشی از استفاده ناچیز از بدهی در صنعت دارویی، به دلیل تضاد منافع بین مالکان و بستانکاران و یا نبود تقارن اطلاعاتی، دانست.   واژه های کلیدی: تمرکز مالکیت نهادی، سطح مالکیت نهادی،سیاست بدهی، شرکت های دارویی، معادلات هم زمان.